- dogasać
- dogasać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk VIIIa, dogasaća, dogasaćają {{/stl_8}}– dogasnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVb, dogasaćgaśnie, dogasaćgasł || dogasaćgasnął, dogasaćgasła {{/stl_8}}{{stl_7}}'palić się coraz słabszym ogniem aż do zgaśnięcia; dopalać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ogniska w oddali już dogasały. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}dogasać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, dogasaćam, dogasaća, dogasaćają {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tracić moc, blask; dobiegać do końca; niknąć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Spór dogasał. Nadzieja dogasała. Dzień dogasał. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'umierać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chory dogasał w samotności. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.